Camping Briza: Januari 2009

Eindelijk zal iedereen zeggen; weer een update van de meiden over de gang van zaken in Tsjechië. 

In september/oktober zijn wij tussen het gemaai en gesnoei door gestart met het opknappen en schilderen van 3 bestaande vakantiehuisjes. Elise, een goede vriendin, is bezig geweest om gordijnen te naaien voor de ramen van deze huisjes.

Bert en Ria die op bezoek waren ontpopten zich tot ware tuinman/vrouw en hebben vele takken en gras verzameld. Maar ... het terrein is een en al jungle, al jaren niets aan gedaan en dat moet je nu betalen. In Engeland zeggen ze, als je 1 jaar niets aan je tuin doet, moet je hier 5 jaar voor werken om het weer in orde te krijgen. Welnu wij hebben dus voor jaren werk tegoed...! In oktober zijn we gestart met de werkzaamheden in ons toekomstige woonhuis, dit viel door de scheve muren en plafonds. Het werk was bloed, zweet en tranen, maar gelukkig kregen we hulp van onze vriend Swavek.

Elektra moest geheel vernieuwd worden omdat er niets van klopte. De hotelschakelaar koste mij (Anja) vooral veel tijd, dit allemaal door het niet goed kunnen spreken van de taal waardoor ik verkeerde schakelaars had. Dan kun je nog zoveel kleuren draden hebben, maar het komt nooit goed. De plafonds waren zo scheef dat deze door andere verlaagde plafonds vervangen zijn. Tussen alle bedrijven door hebben we vele kilometers gereden om al het materiaal aan te slepen. Er gingen kilo's kruiwagens in en uit het huis.

Ondertussen was de weg veranderd in een modderpoel en er moest een vrachtwagen grind komen om alles begaanbaar te houden. Dit blijkt achter af een druppel op een gloeiende plaat. Inmiddels was het gras weer huizenhoog en moest er weer gemaaid worden.

Het dak dachten we uitbesteed te hebben, maar dat viel tegen, zoals in alle "ik vertrek programma's" verliep dit niet volgens onze normen. Wederom voor ons veel werk aan de winkel. Controle uitoefenen en je verbazen hoe ze werken. Niet dus .... veel pauze, niet komen, of werken met de Frans/Tsjechische slag. Om het huis werd het een afvalberg van balken, pannen, plastic, goten en afval van eten. De werknemers plasten gewoon van boven naar beneden. Om ervoor te zorgen dat niet alle oude nog te gebruiken dakpannen het zelfde lot waren beschoren, hebben wij die met de hand naar beneden gesjouwd. We voelden onze knieen kraken en verloren veel gewicht. Hoezo, Sonja Bakker en fitness centra's ....

Toen in ene sloeg het weer om en werd het, echt winter. De cementmolen werd op stal gezet en de werkzaamheden veranderde in houthak werkzaamheden om de kou te trotseren. Omdat wij nog steeds geen tijd hebben gehad ons in de Tsjechische taal te verdiepen was het zoeken naar kolen al een dag taak. Het terrein ontpopte zich tot een waar wintersport gebied. Ons uitzicht is idyllisch met alle Tsjechische langlaufers die op het meer zich verplaatsten. De herten schuilde in de vervallen schuur bij het water.

Hella heeft de schaatsen uit het vet gehaald en tal van rondjes gereden op de meren vlak in de buurt van onze camping. Ze had veel bekijks met haar noren aan, want iedereen draagt hier ijshockeyschaatsen. Het tumult in Nederland zagen wij alleen op TV, hier was het schaatsen in alle rust. Alleen jammer dat er geen koek en sopie te vinden was.

De problemen in het woonhuis ontstonden toen de dooi intrad. Het vele water wat voor het stucwerk gebruikt was, ontdooide en het huis werd een water ballet. Snel een houtkachel geplaatst om al het vocht weg te stoken. Hierdoor verloopt het trager dan gepland en zijn wij met de wintersnoei gestart omdat in huis werken niet mogelijk is. De camping is aan het veranderen tot grote takkenbergen die in het voorjaar grote kampvuren geven. In Tsjechië de normaalste zaak van de wereld. Geen milieupolitie die aan de deur komt.

Met de verwachte nieuwe vakantiehuisjes zijn we druk bezig om vergunningen bij de gemeente te krijgen. Al met al nog geen tijd om ons te vervelen. Wij zijn nog steeds gemotiveerd om van het terrein een waar paradijs te maken.

Tot zover ons wel en wee hier in Tsjechie.

Hella en Anja